Muzeum korka w Hiszpanii

Grecy i Rzymianie już używali korka do zakrywania amfor, „a nawet w średniowieczu w Niemczech robiono z tego materiału trumny, ponieważ był to dobry środek konserwujący”, zauważa Laura Brixedo, dyrektor Muzeum Tożsamości Korka, centrum, które otworzyło swoje podwoje w 2008 roku, aby szerzyć kulturę, która kręci się wokół jego produkcji i przetwarzania. 

„Znajduje się tutaj, ponieważ jest bazą gospodarczą miasta od połowy XIX wieku. Obecnie wiele osób z San Vicente pracuje w korku i 35 fabryk zarejestrowanych w naszym okręgu, a to wpływa na naszą kulturę” – kontynuuje. Brixedo analizuje, w jaki sposób ta tradycja została przeniesiona na Katalonię – „do Girony, kolebki przemysłu” – a stamtąd na resztę Półwyspu Iberyjskiego.

Kiedy Katalończycy zdali sobie sprawę, że w trójkącie Andaluzja, Estremadura i Portugalia „był najlepszy korek” i jak Anglik John Robinson zdecydował się otworzyć nową fabrykę w San Vicente de Alcántara, która dawała pracę setkom pracowników. Było to w 1858 roku i zaledwie trzy dekady później, wraz z pojawieniem się kolei, sektor ten doświadczył ekonomicznej eksplozji.

W galeriach Muzeum Tradycji Korkowej można obejrzeć pod mikroskopem korek i docenić jego wydłużone i puste w środku komórki, dowiedzieć się, że suberyna jest substancją zapobiegającą utlenianiu się wina po nałożeniu korka z tego materiału oraz inne ciekawostki naukowe. 

Ale także pokazanie, jak ten sektor zdefiniował kulturę San Vicente. „ Nasze popularne festiwale kręcą się wokół korka. W nocy 21 stycznia, w wigilię naszego patrona, świętujemy Los Mascarrones i nacieramy się nawzajem spalonym korkiem. A w Boże Ciało robimy na ulicy dywany z barwionych trocin, soli i wiórów korkowych” – wspomina kobieta, podkreślając, jak ten materiał jest obecny w codziennym życiu każdego domu.